Van Hot Water Beach naar Wellington

Maandag,16 november.....Hot Water Beach.

Vroeg in de morgen weer volop zon, maar een uurtje later weer wolken aan de hemel. Het is verder de hele dag droog gebleven, maar de zon was wel eens een poosje weg. De temperatuur is niet slecht....zo rond de 20 graden. We hebben achteraf er spijt van, dat we nog niet even naar het zwarte strand gegaan zijn ’s morgens, om een foto/opname met de zon te maken.
Via de Highway 16 zijn we heel Auckland door gereden en kwamen op de HW 1 uit in het zuiden. Het was helder, dus we zagen weer een duidelijke Skyline van de stad.
Ter hoogte van Pokeno afgeslagen naar Highway 2 , 25 en 25a naar het schiereiland Coromandel . Eerst reden we door de Hauraki Plains, een droog gelegd moeras. Veel watertjes, waar we over moesten via vaak oude houten bruggen, die maar 1 baans zijn. Denkelijk aangelegd voor paard en wagen!! Het is er erg vlak en meestal weiland, hoewel er ook wel wat tuinbouw is. Er wordt in Nieuw Zeeland veel vanaf het bedrijf, of in een tentje aan de weg aangeboden, zoals avocado,ananas,citroenen,groene asperges,kiwi, wijn e.d. Voorbij Kopa, waar de 25 er een a bij krijgt is het weer heuvel op en af met veel bochtwerk en langs de kust ook. Daar ook meer bossen met veel boomvarens. We genieten zo van die variatie! Er staan bomen , struiken en boomvarens vlak op elkaar en het zijn allemaal andere kleurtjes groen, vooral als de zon schijnt!
Om een uur of half 4 waren we bij Hot Water Beach en zijn we, nadat de zwemkleding aan was naar het stukje strand waar dat voorkomt gelopen. Er waren nog kuilen, waarvan ik er 1 gevoeld heb, die wat warm was, maar de vloed kwam op en alle kuilen liepen onder! Er was 1 groepje jongelui, die een hele goede hadden, die ook lang stand hield. We hebben op de stenen een tijd in badpak zitten kijken. Een vulkaanuitbarsting van duizenden jaren terug verwarmt op 2 km diepte een rots nog zo, dat regen en rivierwater als stoom omhoog gedrukt wordt. Twee uur voor laag water en 2 uur erna komt dat omhoog en kun je, als je een kuil in het zand graaft je eigen “spa”maken. Schepjes kun je lenen op de camping, of in een winkeltje bij de parkeerplaats.
De camping er vlak bij rekende per persoon $ 19.-nog nooit gehad en daar we het prijzig vonden zijn we naar een camping iets verder weg gegaan...... Seebreeze Tourist Park in Whenuakite. Die rekende ook pp, maar was $ 6,- goedkoper. Met deze dieselprijs( +/- 56 eurocent ) kan dat wel uit!
’s Avonds verslag bijgewerkt en verbinding met Internet gekocht via de Visakaart, wat maar niet wilde lukken eerst. Gelukkig lukte het na 3x alles invullen wel en konden we alles weer weg sturen en beantwoorden.

Dinsdag, 17 nov . Papamoa Beach.

Wat hebben ze hier toch mooie plaatsnamen. Ik moet 3x kijken, voordat ik ze kan tikken en halverwege ben ik het al weer vergeten, dus weer kijken! Je weet dan tenminste , dat je in een ander land bent!
We wilden vandaag nog eens naar Hot Water Beach, maar dan 2 uur voordat het eb werd en dat was om 2.27 p.m., dus hadden we vanmorgen alle tijd. De camping moesten om 10 uur verlaten hebben. Op een andere P dan gisteren gaan staan en eerst koffie gemaakt. De stralende zon van half 8 was al weer weg getrokken bij de camping, maar aan het strand was het wel meest zonnig. Al snel kwamen er steeds meer mensen in veel campers en huurauto’s aanrijden. R is een strandwandeling gaan maken en ik heb toeristeninfo gelezen.
Om 11.45, ik met badpak, maar R niet verkleed naar het strandje van 20 à 25 m breed. Enkelen waren al aan het graven, maar er moet natuurlijk geen zeewater in lopen. Er was een groepje van een school bezig en toen R ernaar vroeg, mocht hij in de kuil en even later ben ik er ook in geweest. Dat was op dat moment de enige goede....je zag het water erin lopen en luchtbellen eruit borrelen. Moesten die studenten weg....terwijl ik in de kuil zat......was die ineens voor ons, maar we hebben een groep Duitsers er maar bij in gevraagd, die naar de temp vroegen.
Het was zo’n ongelooflijke ervaring, om als je met je hand, of voet in het zand woelde.....je dat niet kon volhouden, van de hitte!!!!! Na een 10 minuten heb ik de ervaring wel gehad en zijn we weer naar de camper gelopen en lekker buiten zitten eten. Om 13.15 zijn wij weer weg gereden, maar er kwamen nog steeds mensen aan. Dat kon ook nog natuurlijk. De eerste dag kregen we de indruk, dat er een paar kuilen uren door dezelfde mensen gebruikt waren, maar vandaag liepen er steeds mensen weer weg, als ze het gezien/ gevoeld hadden. Er waren wel mensen met kleine kinderen, die er langer bleven. Hoewel er wel wat wind was, kon je er goed in je badpak vertoeven......ook buiten een kuil!!
Via highway 25 en 2 naar Papamoa Beach aan de Bay of Plenty ...( wat er nu nog plenty is, is niet duidelijk maar kapitein Cook, die de naam gegeven heeft vond hier genoeg voedsel, brandhout en drinkwater ) .Deze stranden hier zijn bij de Nw Zeelanders ’s zomers het meest geliefd. De camping—Papamoa Beach Top 10 Holiday Resort-- is erg groot, maar zal in het hoofdseizoen wel vol zitten, nu nog lang niet!
Op het strand zagen we “vissers”, op een stoel met een wijntje!? Bij het water stond een half afgerolde katrol. De “haken”zijn verzwaard met lood en die worden met een soort “onderzeeërtje “ ongeveer 2 km de zee in gebracht ( met tijdklok) . Na 45 minuten halen ze de boel naar binnen. Dat duurde volgens de mannen bijna nog een uur, dus we hebben niet gezien, of ze wat gevangen hadden, maar volgens hen is de vangst nu slecht, maar halen ze er een vis of 6 uit. Ze praten over Snappers??? R had laatst ook al zoiets gezien en er niets van gesnapt. De vis zit te ver uit de kust....vandaar zo, als je geen boot hebt.
R heeft nog aardig last van zijn verkoudheid en krijgt ’s avonds hoofdpijn. We zitten soms om het hardst te hoesten samen lijkt het wel!! Bij mij blijft het nog bij hoesten.

Woensdag,18 nov. Rotorua.

Het was geen aangenaam gezicht vanmorgen, bij het openen van de gordijnen...druppels op de ruit! Tijdens het ontbijt ging het zelfs nog harder regenen. We konden al snel Highway 2 weer pakken, die gevolgd werd door de HW 33, die door een “kiwigebied “liep. Er waren langs de weg hoge windsingels en dan kun je er niet doorheen zien, wat erachter staat. Die hagen zijn meestal van een coniferensoort en heel smal gesnoeid, maar wel 10 m hoog denken we. Er was een veld zonder windsingel,dus de opgebonden planten waren goed te zien. Ook was er een grote fabriek of hal, waar kiwi op stond, dus is het kennelijk een streek, waar ze heel veel verbouwd worden.
Ineens zijn de “boomgaarden”weg en komt er bos met hier en daar een weiland. Tegen 12 uur reden we al langs Lake Rotorua en konden we de “rotte eierengeur” al ruiken. De camper op een grote P gezet, vlak bij het Informatiebureau en museum, dus die kon er mooi blijven staan. Op Info een excursie afgesproken voor donderdagavond om kennis te maken met de Maori gebruiken en er zit eten bij. Daar was ook de entree voor het museum bij inbegrepen en een bon voor ergens een glas wijn.
Die zijn we maar gaan halen bij de pub “Pig and Whistle, waar we een lekkere lunch gebruikt hebben. Het museum ligt prachtig in de Government Gardens , een mooi aangelegd park met een prachtige toegangspoort met Maori houtsnijwerk en met een dampende vijvertje met stoom van 212 gr F( reken maar om! ) en nog een met stoom ,met een heerlijke geur (?) , dat zo uit de grond kwam spuiten. Ook liggen er glad geschoren bowls en croquet banen maar er was niemand aan het spelen, omdat het weer regende.
In het museum werd er eerst een film vertoond over de uitbarsting van de vulkaan Tarawera en de vernietiging van enkele Maoiri-dorpen in 1886. Dit was erg levensecht, want bij de uitbarsting begonnen ook onze banken te bewegen en te schudden! In de zalen was er niet zoveel interessants te zien. Het viel ons een beetje tegen. Weinig Maori kunst en voorwerpen o.i.d. en wel iets over een Maori bataljon in de oorlog, trekt me niet zo. Het gebouw is mooi en je kunt nog goed zien, hoe de baden eruit gezien hebben, want het was vroeger een badhuis, bekend om zijn helende modderbaden. Toen we na een koffie naar buiten kwamen, scheen de zon!....Snel nog een paar foto’s gemaakt. Er waren ook ( verklede) mensen aan het bowlen...een feestje kennelijk.
Met de camper naar de haven gereden en even op een bankje in de zon aan het Rotorua Meer, met zijn zwarte zwanen, gezeten. Snel de camper weer in want er kwam weer een bui!
We hebben een plaatsje op Rotorua Top 10 Holiday Park, een stadscamping , waar we een vrij nat plaatsje op het gras kregen, omdat alle andere plaatsen bezet waren ( morgen andere plaats ).. Info mevrouw had wel gebeld, maar hier wisten ze er niets van!? Er is n.l ook een ANWB-groep met 19 campers. Met iemand van hen uit Limburg, na het eten( boterham) ,nog een praatje gemaakt, maar die wist niet veel over de reisplannen te vertellen...hij ziet het wel!! ’s Avonds ook nog zo nu en dan een druppel, of die komen van de boom, waar we onder staan?? R overdag een stuk beter, maar vooral vanavond niet zo lekker en ik blijf hetzelfde...... alleen hoesten.

Donderdag, 19 nov Rotorua

Vandaag een dagje Maori en geiser. We hebben de camper mee genomen en eerst in de buurt boodschappen gedaan. Daarna naar een Maori dorpje, dat ligt in de vallei, waar veel vulkanische activiteit is. Het heet Whakarewarewa-park, maar het wordt vanwege de toeristen afgekort tot Whaka. We moesten $ 28 p p toegang betalen , maar dan zat er een voorstelling en een gids bij, als je dat wilde. De voorstelling begon om 11.15 , die konden we net halen, want we hadden op de P eerst koffie gemaakt.
3 vrouwen en 2 mannen gaven een voorstelling met uitleg in zang en dans met verschillende attributen, zoals bal aan touw,stokken en langere speren( man). Er was een Maori school op bezoek, die kinderen zongen ook nog enkele liedjes. Vooral het intimideren naar de vijand met grote ogen en uitgestoken tong is bekend en dat kwam ook regelmatig voor. De vrouwen gebruiken alleen hun ogen.
We hebben maar gekozen voor een rondleiding, want zo hoor je er wat achtergrondinfo bij. Bijzonder zijn de overal aanwezige dampende vijvers of rotsen, waar stoom uit spuit. Soms is de grond zelfs warm. Men maakt gebruik van de warmte door erin te koken...in het water, of voedsel garen in een soort houten bakken met de stoom...stoomboxen of Maori-magnetron ( met het voedsel gewikkeld in aluminiumfolie !). We kwamen ook langs 2 geisers Pohutu en Prince of Wales ze staan met elkaar in verbinding en vlak bij elkaar....ze spoten met geweld! Alleen hadden we wat meer modder willen zien...je ziet zulke mooie plaatjes van de kokende modder! In een hoek, was er in een poel wel modder aan het spuiten, maar dat gaf geen mooi effect. De regen kan er ook voor gezorgd hebben, dat er te veel water op de modder lag. Aan het eind liet de gids nog zien, hoe ze de dansrokjes...piu piu ( en schouderversiering voor mannen) maken van een soort Yuca-achtige bladeren, zij noemen ze vlasplanten .
Om half 5 sluit het Park en nemen de bewoners er weer bezit van. Zelf nog even rondgelopen en de begraafplaats bekeken. Vanwege de warmte liggen de graven boven de grond.
Voor de lunch hebben we een in een vijver gekookte suikermaïs genomen.
Nog naar een andere plaats gereden, waar je de geisers kon zien, maar daar vroegen ze ook weer entree. Bovendien zouden we er ’s avonds naar toe gaan. Bij het meer nog een poosje in de zon gezeten en om half 5 naar de camping. Kopje thee gemaakt en verkleed, want we werden op half 6 weer opgehaald voor een avondje “entertainment “ genaamd Te Po( de nacht). We werden eerst naar Te Puia ( een vulkanisch park met enkele Maori gebouwen ) gebracht en werden door Maori-krijger opgewacht. Na enige ceremoniële plichtplegingen mochten we naar binnen. Alleen mannen mochten op de eerste rij??? Het publiek, dus R en ik ook werden bij de show betrokken. Daarna een diner....hangi= een in een aardoven gekookte maaltijd, in een restaurantgedeelte. Warm was....kip, lamsvlees,varkensvlees, pompoen, zoete aardappel en soep, mosselen en daarnaast koude salade en vis buffet en toetjesbuffet . Dat was af. Veel keus en alles netjes bereid. Was er een schaal leeg, kwam er zo een andere.
Daarna met een treintje naar de verlichte geisers ( Pohutu en Prince of Wales), die nog harder spoten dan vanmorgen, waar we een beker warme chocolademelk kregen...ook werden we weer netjes bij de camping afgezet. Gesproken met NL , Engelsen, Duitsers, Amerikanen, N-Zeelanders, dus het was een Internationaal gezelschap. Met R is het goed gegaan. Hij had van tevoren paracetamol genomen, omdat hij elke avond zo’n hoofdpijn kreeg van het hoesten.

Vrijdag, 20 nov. Rotorua.

R liet vanmorgen weten, dat hij koorts had en vannacht slecht geslapen had vanwege constante hoestbuien. Het is beter, om nog maar een dag hier te blijven en kijken, hoe het morgen gaat.
Ik ben ook maar tot half 9 blijven liggen en heb er maar een wasmorgen en type- en fotomiddag van gemaakt.
R is tegen 12 uur gaan douchen en is vanmiddag lopend brood wezen kopen. Gisteravond is het zo goed gegaan en vannacht weer helemaal mis! Hij heeft deze dagen al meer paracetamol op als anders in twee jaar!!
Tegen de avond weer beroerder en hoofdpijn en warm. Temperatuur ...38.1 , dus dat is een geruststelling.


Zaterdag, 21 nov...... Napier

Vanmorgen al om half 9 in de supermarkt om de weekend boodschappen te doen. Alle winkels zijn op zondag open denk ik, maar wat binnen is, hoeven we niet meer achteraan. Ik had bij binnenkomst v.d. super een vogelpoepvlek op mijn truitje en bij het ontbijt al op een ander truitje gemorst... Ik dacht dat vogelpoep geluk bracht, dus gaat de rest van de dag vast beter!
We willen nog graag een borrelende modderpoel zien, dus zijn we naar het Wai-o-Tapu Thermal Wonderland afgeslagen. Op de weg ernaar toe stond al een bordje “mudpool”en hadden we een goede te pakken. Zulke mooie figuren in de modder, als soms op kaarten staat,zal wel een uitzondering zijn en is afhankelijk van de temperatuur en weersgesteldheid...bij regen b.v. te veel water. Nog naar de ingang gereden, maar we besloten om door te rijden. Er is daar ook een grote geiser, maar daar gooien ze elke morgen waspoeder in en dan spuit hij......hoefde voor ons niet. We hebben gisteren mooie gezien en ook “kokende” meren, dus waarom hier entree gaan betalen en veel tijd aan besteden?
Verder De HW 5 afgereden, die ze de Thermal Explorer Highway genoemd hebben. We hebben ons verbaasd over de grote hoeveelheden brem langs deze weg, die volop stond te bloeien en hele hellingen geel kleurde .Ook stond er veel crèmekleurige of lichtgele lupine langs de wegkant. In Noord Europa wel allerlei kleuren lupines gezien, maar hier staat maar één kleur.
Voor de stad Taupo is de Huka-waterval , waar de langste rivier van Nieuw Zeeland, de Waikato, door een nauwe opening wordt gestuwd. Er zijn verschillende uitkijkplatforms aangelegd. Er werd ook nog met toeristen met een boot in het “onderste”deel gevaren...nee, dank je! Wel zijn we de weg overgestoken, want dan ging je naar de vallei Craters of the Moon. We hebben ongeveer een uur door een heuvelachtig met struiken begroeid terrein gelopen langs stoomkraters en kokende modderpoelen. Ook waren er veel oude kraters, die weer begroeid waren met bijzondere mossen en prachtige wanden in allerlei kleuren hadden. Een mooie afsluiting van het thermale deel van de reis!
In Taupo aan de oever van het meer de lunch buiten kunnen gebruiken...(.later trui aangetrokken.... het ging waaien ). We zagen een berg met een sneeuwtop., maar meeste tijd lag de top in de wolken. Vanmorgen was het weer, zoals steeds....zon bij wakker worden en om uur of 9 helemaal bewolkt . Later op de dag komt dan soms de zon telkens even langs “piepen”.
We hadden gelezen, dat het Taupomeer, een enorme ondergelopen krater, bekend staat, om zijn grote forellen, dus R is nog op zoek gegaan. Blijken ze niet te koop!!! Je moet zelf vissen........dat kostte ons iets teveel tijd!!
Verder kwamen we nog een waterval tegen, waar weinig aandacht aan besteed was......een P met een klein bordje. Het was best een mooie hoge me 3 delen naast elkaar en nog een kleine ernaast. Hij is in de rivier de Waipunga. Verder tot camping Kennedy Park Top 10 Holiday Park in Napier een mooie heuvelachtige weg.
Bij de receptie voor morgen om 14.00 uur een excursie afgesproken naar Cape Kidnappers, waar zo’n 15 duizend Jan van Gents broeden. Na een kop thee om 18.00 nog even de plaats in en langs de boulevard gereden/ gelopen. Er is hier grijs grof “zand” en kleine steentjes.
In 1931 is hier een grote aardbeving geweest, die de stad grotendeels verwoest heeft. De stad werd grotendeels in art-decostijl herbouwd en heeft nu de bijnaam ‘Art Deco City”.
Trouwens....de ANWB groep is hier ook weer.
Tegen 20.00 uur voor de eerste keer buiten onze warme hap gegeten. Ineens is de wind gaan liggen en is het zwoel vanavond.

Zondag, 22 nov. Napier—Cape Kidnappers.

Vanmorgen motregen toen we na een paar keer omdraaien om half 10 eruit gingen. Dat lijkt niet goed dus!
Eerst maar ontbeten met een eitje en aardbeien. Om een uur of elf naar de receptie gereden om de ferry-overtocht naar het Zuider Eiland te laten regelen. Dat is geregeld voor dinsdag om 14.05uur. nu maar hopen op rustig weer, want het kan daar nogal spoken.
Via de HW 2 en een paar kleine weggetjes naar Clifton Beach gereden , een gehuchtje dat hoort bij Hastings en ongeveer 25 km van de camping ligt. Hier moest de excursie naar de jan van genten ,gannets in N Zeelands en de Maori zeggen takapu’s , gaan starten
Om 2 uur kwamen er 2 tractors met platte wagens erachter aanrijden en konden we op de kar, waar wel een kussen op lag en een metalen treeplank voor de voeten had, plaats nemen. In het geheel waren er denken we 40 personen. De gidsen deden er naast het educatieve deel ook een amusementdeel bij. Door kuilen en over stenen en rotsen rijden. Dat was trouwens niet altijd te vermijden, want zoveel plaats was er vaak niet op het strand. We reden eerst langs hoge mooi gekleurde kliffen en later door de Black Reef , de grootste van de 4 kolonies op Cape Kidnappers, waar we op de terugweg stopten. Op sommige plaatsen werd gestopt en uitleg\gegeven over de lagen, die in de kliffen te zien was. Ook waren een paar duidelijke breuklagen te zien, die ontstaan waren na een aardbeving van miljoenen jaren geleden.
Om half 4 bij het eindpunt van de rijtoer en kwam het grote werk. Naar boven klimmen via een hard kleipad...door een weiland en nog de klif op. R is in eigen tempo naar boven gegaan en ik ben ook boven gekomen..( niet in de 25 minuten, die ervoor staan) !! Beide nog lang geen 100%, maar het was de moeite waard. Vlak voor je neus zaten honderden jan van genten. Enkelen hadden al een ei, maar de meesten waren nog met het nest bezig. Er werd druk zeewier aangevlogen. Zo sierlijk als ze in de lucht zijn, zo onbeholpen zijn ze op de grond. We zagen er één de lucht ingaan vanaf het strand....hij had wel 10 m. nodig met raar gehup, voordat hij in de lucht zat.
Ze komen in augustus en vertrekken eind mei naar warmere klimaten. Ze worden wel 25 jaar oud en houden steeds dezelfde partner, die elk jaar naar hetzelfde nest terugkeren. Er wordt maar 1 ei uitgebroed en als het jong 16 weken oud is vliegt het uit naar de Oostkust van Australië. Ze komen na 3 tot 5 jaar terug, zoeken een partner en nestelen hier weer.Volgens de gids heeft het vrouwtje een iets lichtere kleur van de kop dan de man. Wij kunnen dit niet zo goed zien??( ook later op de foto’s niet).
Om 5 uur moesten we weer bij de tractor terug zijn en zijn we met nog een paar stops weer terug gereden. het was al half 7, dus maar even aan een kipje gekluifd bij KFC .
R krijgt nu weer erge hoestbuien( half tien ) en ligt languit op de “bank”, terwijl ik dit tik.


Maandag, 23 nov......Wellington.


Highway nr 2 loopt van Napier tot Wellington ( 325 km ) , dus die konden we vandaag blijven volgen.
Vooral de eerste 100 km veel land- en tuinbouw met de gebruikelijke stalletjes langs de weg. Er zijn ook niet veel bochten en heuvels dan, dus we schoten mooi op. Tegen twaalf uur zagen we een Wildlife Centrum aangegeven, waar aardig wat auto’s stonden geparkeerd. Ons boek vermeldt er niets van, maar we zijn gaan kijken en besloten om er naar binnen te gaan. Het is het Puhaka Mount Bruce park, waar vooral veel zeldzaam geworden vogels te zien zijn. Wij hebben de wandeling van 45 minuten gemaakt door een stuk tropisch regenwoud, waarin kooien stonden met vogels. Dat was niet zo’n succes, want veel vogels konden we niet vinden. Er was een stuk “wetland”met een riviertje, waarin hele grote aal zwom. Die werden om 13.30 gevoerd bij de brug, waar wij ze zagen......ze lagen gewoon op voer te wachten!
Er was een kiwi huis, waar de dagen omgekeerd werden, dus het was er donker en de 2 kiwi’s die er zaten moesten er rond lopen......vergeet het maar.....ook op de aanwezige webcam waren ze niet te zien!! Dus geen levende kiwi’s ( ja de mensen, want hier noemen de Nw Zeelanders zichzelf zo ), alleen opgezette daar gezien. Nu ja, daar kan niemand wat aan doen, als beesten zich niet laten zien, maar voor ons was het een tegenvaller.
Na een late lunch waren we tegen 5 uur op Wellington Top 10 Holiday Park en zijn we direct de stad ingereden, want het park ligt zeker 10km voor de stad in een voorstad Lower Hutt. We zijn, omdat we geen parkeerplaats zagen gelijk de heuvel Kelburn opgereden en hebben de kabeltram naar beneden genomen...daar in de winkelstraat Lambton Quay gelopen. Volgens het boekje is het een bruisende stad....wij waren er om 6 uur, dus de winkels gingen dicht en al snel was er niets meer te beleven. Vanwege de tijd maar een kebab genomen ( hier in een wrap met saus en sla ) en weer met de kabeltram naar boven .Daar begon het te motregenen...het is hier nog geen zomer!!
Wat straten in de stad doorgereden. In de buurt van de haven zagen we wat meer restaurantjes, maar bruisend???? Het is maandag, dat is het misschien?
Snel op de camping verslag getypt,want dan kan het zo verstuurd worden. Morgen op de boot naar het Zuider Eiland......helaas het laatste stuk van de reis!!