Binnenland Kwazulu Natal

Maandag, 24 september.


Gisteravond hebben we beide in een Zuid Afrikaans blad zitten lezen....vermakelijk hoor, die zuidafrikaanse woorden.   Vannacht was het niet zo benauwd in de camper, dus lekker door geslapen tot 7 uur.
Gelukkig scheen de zon weer uitbundig en konden we buiten in een t-shirtje ontbijten. Nog even langs Pack n Pay voor wat levensbehoeften en naar een " TerStal" om te kijken, of er een soort sandalen voor R te koop zijn. ....kom ik een truitje tegen van nog geen zeven euro, dus mee  en aan natuurlijk.  We hebben iets teveel warme kleding bij ons denk ik, of het moet nog erg gaan afkoelen. Het is steeds zeker boven de 28 graden.
Bij info-tourist nog naar Swazilandse kampeerplaatsen gevraagd. Als enige hadden ze het blad Swaziland Discovery , daar staan 2 campings in.....we hebben er ook maar 1 nodig!  
In Zuid Afrika is het vandaag een nationale feestdag en zijn er veel mensen vrij....in ieder geval de scholen, maar de winkels zijn gewoon open. Het is ERFGOEDDAG, maar ons is niet duidelijk, wat er voor specialiteiten of rituelen er zijn, op die dag ! 
Om kwart voor tien rijden we Barberton uit. We moesten gelijk erg klimmen, want er moet een flinke bergrug gepasseerd worden. Je verbaas je, hoe snel je dan een stuk hoger zit en probeer je toch een foto te nemen van de stad, wat meestal tegen valt. 
Er was veel bosbouw. Overal waren ze bezig. We moesten zelfs een keer stoppen, omdat er een boom naar de vlakte getrokken werd met een bulldozer.
Precies om elf uur waren we bij de Zuidafrikaanse douane  ..... na wat formaliteiten  en even in de camper kijken ( nieuwsgierig ) werd de slagboom voor ons geopend. Dat ging vlot, want Richard had gelezen, dat het nog wel,eens lang kan duren daar. Na een stukje niemandsland  moesten we weer uitstappen en naar de douane van Swaziland. Daar werden we in een groot boek geschreven en moesten we 80 rand tol voor de wegen betalen, voor we door mochten. De man aan de slagboom wilde ook  even in de camper kijken en verbaasde zich erover, dat alles erin zat om te slapen/leven. Hij had nog nooit zo'n ding gezien.  Er komen dagelijks zo'n 10 mensen gemiddeld langs de grenspost zeiden ze.
Na een paar meter kwamen we erachter WAAROM !!!!
De weg was niet te berijden......men noemde het nog geasfalteerd ook het eerste deel naar de plaats Bolembu. Daarna hield het asfalt op, dus was het een verharde grindweg maar één met vreselijke kuilen en schade van stroompjes regenwater.
Moesten we daar die tol voor betalen??? 
Ik heb het vreselijk gevonden, maar Richard vond het wel avontuurlijk.......weer allemaal door aangeplante bossen.  Geen huisje te zien ...en maar schudden jongens!!!  We moeten vandaag een aardig stukje  rijden en dit schiet voor geen meter  op natuurlijk.
Eindelijk kwamen we in Piggs Peak aan en kregen we " gewone asfaltweg" .
Het Is erg druk in het plaatsje en er staan veel kraampjes op een soort marktplein. We zijn de bergen uit en het is heuvelachtig.....net een hele grote weide, want er liepen ook overal koeien rond en er was nergens enige afscheiding. Om kwart voor één langs de kant van de weg broodje gegeten.....de koffie was er vanmorgen bij in geschoten, door dat gehobbel.
 In deze streek weer meer kleine  dorpjes. We zien veel schoolkindertjes in uniform  langs de weg lopen. Hier is het dus geen nationale feestdag. 
We zien ook veel mensen langs de weg zitten, die bosjes hout verkopen. Soms zitten ze in een soort bouwvallig keetje, soms in de zon....ergens stonden er  zelfs twee vrouwen het hout te zagen! 
Verder zijn er ook nog mensen, die wat willen verdienen met auto's wassen. Soms hebben ze er zelfs een ruimte voor gemaakt, met kraan en betonnen vloertje. Er zijn er ook, die alleen maar  met een paar jerrycans  water langs de weg staan en grote borden om reclame te maken.
We kwamen toch nog op een weg, die tolwaardig was, de M 3. We zijn er even af gegaan , om door het centrum van  Mbabane  te rijden en een 35 km verder ging de weg door de hoofdstad Manzini.  In beide  plaatsen liepen erg veel mensen op straat ...erg levendig, veel kramen en winkeltjes. Eigenlij zouden we wel,even rond willen lopen, maar dat zou te veel tijd kosten en waar laat je de camper veilig achter  in zo'n drukke plaats???
Al snel daarna reden we de hele grote vallei weer uit, om weer de bergen in te klimmen, waarna we een mooi uitzicht hadden op de vallei. Het wordt ook kouder.
Om tien over half vijf reden we de camping MABUDA FARM  in SITAKI op. Het is een B&B en heeft ook lodges. Hellen, de eigenaresse heeft ons  enthousiast ontvangen, wij zijn de enige gasten. Er is ook een grote boerderij zo te zien. 
Het is rond de boerderij erg winderig en het koelt, nadat de zon onder ging snel nog meer af. Het is hier wel goedkoop.....we staan voor R100.
We hebben jammer genoeg nog geen tijd gehad, om rond te kijken, want er is hier WIFI , dus hebben we veel,tijd besteed, om foto's op de site te zetten. Het verslag gaat snel weg, maar de foto's s weg sturen duurt erg lang.
We hebben vandaag 235 km gereden.Dinsdag, 25 september.


Om zeven uur was de zon volop aan het schijnen, dus de picknick tafel, die op ons plekje stond in de zon geschoven en ontbeten. De herendouche was de beste, dus ik ben helemaal niet in de dames wasgelegenheid  geweest. Overal waren al weer donkere mensen bezig met werkjes.....ook blad vegen is een geliefde bezigheid, dat zien we ook veel op campings. Om acht uur, gingen er veel terug naar hun huisje. Het zal wel pauze  zijn, want Hellen  vertelde ook , dat de mevrouw, die de receptie doet, er ook niet zou  zijn tussen acht en half negen. 
In het dorpje wilden we bij een Galp benzinestation tanken, maar helaas......er was geen benzine meer!!!! Op dat moment kwam Hellen ook op rijden.....een volgend dorpje had wel een  pomp, maar wij zaten nog lang niet verlegen.
Op de camping hadden we al gezien, dat er mist in het dal hing. Er komen ook steeds meer wolken en soms is de zon zelfs verdwenen. We moesten zo'n acht km  de weg van gisteren terug rijden en gingen ook de heuvels/ bergen weer uit een grote vallei in van misschien wel 30 km breed, waar je van boven mooi op neer keek. Overal staan kleine onderkomens met wat kippen, geiten en koeien. Soms liepen de koeien langs de weg met een enkele keer een hoeder erbij. Misschien, omdat het nog winter is, zag je bijna geen groenten,  soms kon je zien, dat er maïs  op het land gestaan had. Komt misschien later in het seizoen? 
Op enkele plaatsen waren ze het suikerriet aan het oogsten, maar dat staat op enorme landgoederen. Op de weg reden ook veel speciale vrachtwagens met suikerriet, soms met half open "laadbak " net een soort grof  gaas. Het riet ligt dan ook veel langs de kant van de weg gewaaid. Er zijn kinderen, die  van stukken riet lopen te eten, zal wat zoetig zijn.
In een dorpje langs de weg zagen we een paar kleine winkeltjes, waaronder een slagerij. Binnen bleek die een lege  toonbank te hebben en toen Richard vertelde, dat hij ook slager was, liet hij hem zien, dat al het vlees, dat hij had in grote grijze vuilniszakken in een smerige diepvries zat. 
Toch heeft Richard er een stuk " wors"  gekocht, die hij wel extra lang zou gaan braden!  Ongeveer vier ons worst was R 15. Eigenlijk natuurlijk in geld uit Swaziland, dat begint met een E, maar hoe het heet, moeten we nog op zoeken. We zijn vergeten het te  vragen. In één boek staat, dat je er ook met Rand kunt betalen, maar hoe die uit Swaziland heet???
De weg loopt een stuk langs de grens met Mozambique met een spoorlijn  er nog  tussen . 
We zien ook bij de dorpjes grote zendmasten staan, dus misschien hebben ze wel internet en TV in de kleine huisjes net, als op de reklame een paar jaar terug? 
Langs het laatste stuk van de weg staan veel meer rieten huisjes.Toen  we stopten, om er wat van op  een foto te zetten, kwamen er een paar vrouwen hard op ons toerennen met de hand in bedelstand. Vervelend, maar we hebben niet gewacht tot ze bij ons waren. 
Het landschap zag er ook meer uit, als in het Krugerpark.  Er staan  weer veel " paraplubomen"(Acasia's).
Om twaalf uur kwamen we bij de grens. We moesten een stuk omhobbellen over een grindweg door het dorpje Lavumisa, omdat er een wegomlegging was. Er werd een mooie nieuwe grensoverschrijding gemaakt.
Weer een paar stempels in de pas en op een apart papiertje. De Z.A. douane, was ook zeer nieuwsgierig naar de camper en had er vast ook nog nooit één gezien. Aan die kant van de grens was alles vast net verbouwd en moest je zeker twee keer een hele lus rijden, om bij de douane te komen . Op het laatst nog wat ingewikkeld bochtenwerk en als je het laatste papiertje inleverde met 2stempels, mocht je door! Met ruim een  kwartier waren we de twee grenzen  gepasseerd. 
Na acht km kwamen we op de N2 en zagen weer veel,suikerriet en " dorpjes" voor de zwarte mensen.
Om één uur in Mkuze  getankt, kaarten voor de kleinkinderen gepost en even rond gekeken. Weer een levendige handel op straat en uit auto's.
Even verderop langs de kant van de weg  brood gegeten. We hebben lang de N2 moeten volgen, zodat Richard al dacht, dat we de afslag  naar wegR 618 naar St. Lucia gemist hadden. Er staan in de buurt van het "wetland" veel eucalyptus bomen aangeplant in verschillende hoogtes. Vlakbij de afslag naar St. Lucia zag ik een nijlpaard grazen in het natte gras vlakbij de weg. 
We waren al voor vijven in de plaats, maar konden geen camping vinden....er stond niets aangegeven langs de weg. Na 3x vragen kwamen we tegen zessen bij de toerist-info, die ons de weg naar camping SUGARLOAF in St. Lucia wees. We staan hier voor  R 85 per persoon/ nacht.
Het is een hele grote camping volgens de portier, dus voorin blijven. We moeten oppassen voor hypo's , krokodillen en apen, want we staan hemelsbreed niet zo ver van het water. Op de weg naar de camping staan ook steeds waarschuwingsborden.
We hebben een behoorlijk aantal km gereden .... 309 , maar het was wel,een goede weg, hoewel we begonnen in Swaziland met veel " potholes" zoals ze langs de kant  van de weg zetten.
We hebben niet de hele dag van de zon kunnen genieten, maar als die er was, was het weer warm, dus zeker boven de 26 graden.Woensdag, 26 september.


Vanmorgen om half acht eruit en  buiten weer kunnen ontbijten. Om kwart over negen  eerst eens gekeken, waar de rondvaartboten vertrokken, want dat is aan de camping kant  van het plaatsje. 
De camping ligt aan het eind van een 2 km lange  weg met veel drempels dwars door een tropisch bos met hele dichte begroeiing met vooral veel klimplanten door de bomen. Halverwege is er nog een camping, maar daar staat niemand.
 Er zijn twee parkeerplaatsen aangelegd, die op het water ( Estuarium ) uitkijken. Maar wel overal waarschuwing tegen hypo en krokodil!! 
Daarna naar de tourist-info, waar we uitgebreid ingelicht werden over campings of slaapmogelijkheden in Kwazulu Natal, de provincie, waar we nu zijn.
 We zien er van af , om helemaal om Lesoto heen te gaan. Te ver en geen campings en het voegt niets bijzonders toe. We gaan wel,een stuk het binnenland in naar de Drakensbergen,  maar zakken eerder weer zuidwaarts af.  We hebben er ook een kaartje gekocht voor een "Hypo en Crocodile tour " per boot voor vanmiddag 4 uur.
Naast de tourist-info  was een soort Skapino, waar Richard nieuwe sandalen
 heeft gekocht en hij is er helemaal gelukkig mee!!
We zijn ook een poosje naar het strand geweest aan de Indische Oceaan ......er zaten wel wat te vissers, er waren wel een achttal auto's  geparkeerd, maar er zaten zeker geen badgasten. De bedrijvigheid kwam van de dames, die weer van alles te koop aanboden. Er zijn daar een paar strand toegangen, allemaal,met mooie toiletgebouwen en douches. Overal waren ze met onderhoud en schoonmaak bezig.
Later op de camping wat kleding gewassen en in de schaduw gezeten.
De boottocht was twee uur voor R170 p.p. Er vertrokken twee boten en later zagen we er nog drie op het water. 
We hebben verschillende vogels gezien, waaronder een paar keer de visarend....ook vissend. Veel hypo's in het water ( totaal daar 800 ) en een jong met moeder liggend op de kant.
Richard is wat teleurgesteld want we hebben maar twee luie krokodillen langs de kant zien liggen, terwijl er 2000 in dit water leven. We hebben er wel een paar van veraf zien zwemmen.
Na een uur zijn we dezelfde route weer terug gegaan......het leek meer een tamelijk brede rivier. Om half zes ging de zon weer mooi geel kleuren, dat is elke avond een mooi gezicht.
Nadat we aangelegd hadden werden we verwelkomd door vier jongens, twee trommelend en twee dansend. Binnen 5 minuten waren ze weer in gewone kleding! Nu ja, als je wat aan de toeristen wilt verdienen, is dit wel een mogelijkheid. 
Op de camping was het vandaag  weer te warm om in de zon te zitten, maar op,de boot was het erg winderig en ik was  blij, dat ik na een uurtje de fleeche aan kon doen.
De gereden km zijn er 21.
Donderdag,27 september.


We moeten vandaag een flink stuk rijden, dus de wekker hebben we op half zeven gezet, zodat we vóór achten weg reden. Even nog een foto genomen van het Estuarium met daarachter de duinen en de zee. 
We moesten dezelfde weg terug, dan we gekomen zijn tot Mtubatuba. Daar konden we een stuk N2 nemen tot Empageni, waar we de R 34 moeten hebben . Deze weg  zat vol gaten en het kostte Richard moeite, om ze een beetje te vermijden.
Hier wonen de zwarte mensen weer in kleine dorpjes en er is wat industrie, voornamelijk hout en suikerriet.
Bij Melmoth dachten we weg R 68 gemist te hebben. Toen  we terug gereden waren kwamen we inderdaad een afslag naar Babanango tegen, die even later aansloot op een bredere weg, ( nu pas de 68 ) dus hebben we een tussenweggetje genomen en geen weg gemist. Het plaatsje Babanango was heel erg Afrikaans...druk en rommelig met veel mensen op straat en veel kraampjes en handel uit auto's en er was markt.
We rijden door heuvelachtig gebied, met meest eucalyptus bomen, die geuren soms heerlijk,  maar soms komt de geur van een rottend beest de camper in.....jakkie. We hebben gezien, dat ze dode dieren gewoon laten liggen. Soms was er even een stukje grasland, waar dan schapen, koeien, en geiten lopen.  Wij vonden de route een beetje saai. Het is ook warm en licht heiïg.
In de schaduw onder een eucalyptus aan de weg ons brood gegeten. Bij de afslag naar Dundee stond er gelukkig een bord, dat de camping  nog elf km richting Vrijheid , de andere kant uit lag.
Het heet  BATTLEFIELDS  KARAVAAN PARK in  Dundee voor R 130 staan we een nacht.  De prijzen van de campings vallen ons tot nu toe erg mee. Misschien zijn ze  langs de kust duurder en bovendien begint vandaag de voorjaarsvakantie en als ze doen als in Europa, zullen de prijzen wel omhoog gaan.  We hebben leuke gesprekken gevoerd met de eigenaren  Mike en Alida Scheepers.
Ze vertelden , dat het in 80 jaar niet zo droog hier geweest is .......ze smeken om water......even wachten, tot we weg zijn!  Ook hoorden we, dat het gras elke vier jaar in brand gestoken wordt, omdat het lange dorre gras dan taai wordt, wat de koeien niet willen eten.
Vandaag zeker 30 graden en zonnig. Om een uur of vier kwamen er wat wolkjes, maar het is nu half zeven en lekker buiten, met volle maan.
Hoe krijgen we het voor elkaar---- we hebben 333 km gereden.Vrijdag, 28 september.


Zo langzamerhand zijn we wat aangepast aan het Zuid Afrikaanse ritme. We worden om een uur of zeven wakker. Ik denk dat veel mensen hier er dan al een paar uur op hebben zitten, maar voor ons begint de dag zo vroeg genoeg. Je moet er zo aan wennen, dat het om zes uur al donker is......dat maakt voor je gevoel de dag kort.
We hebben Mike en Alida niet meer gezien...ze moesten naar een begrafenis.
Vanmorgen eerst bij de Spar in Dundee boodschappen gedaan. We moesten onder een balk door, om op de parkeerplaats te komen......ongeveer 5 mensen kijken en laten Richard doorrijden, totdat ze zien, dat de airco te hoog is en R achteruit moet in een smalle doorgang.......wat een klungels! ( beide kleuren !! ). Zeggen ze ook nog ....even een blokje rond rijden, daar kun je zo de parkeerplaats op rijden!
De weg vervolgd tot Ladysmith, weer een leuk plaatsje om te zien.....er staan op de stoep ook kleine houten hokjes, waarin  dan b.v. de kapper zit. We zagen ook weer een drukke  markt, maar durven er niet heen, vanwege het parkeren van de camper. Bij supermarkten durven we hem wel alleen achter te laten. Trouwens daar lopen ook jongens een paar rand te verdienen, door " op te passen " en de karretjes weg te brengen. Die Supers  zijn aan de rand van de plaatsen en daar is geen markt.
Bij Ladysmith, vernoemd naar de vrouw van een gouverneur, weg R103 genomen . 
We kregen ineens allemaal insekten tegen de ramen en  hoewel de voorruit in Dundeen nog schoon gemaakt werd bij het tanken, zat hij nu helemaal onder de witte spatten....bah  !! 
Even na Estcourt, ook een flink plaatsje, dat er niet zo erg druk uitzag, als vele andere hier in Kwazulu Natal, hebben we ons brood gegeten en zagen we al een erg donkere lucht aankomen.   Vlak bij de camper kwamen  er allemaal,grote vliegende mieren uit de grond , die zaten natuurlijk ook  tegen de voorruit!! 
Bij Mooi  River om een uur of twee  zeker een half uur gestopt, om de bui met veel onweer over te laten trekken.
En ja hoor......de camper lekte weer.....dus snel  de voorkant iets hoger  gezet en dan is het ergste lekken  gestopt.....het lekte op 3 plaatsen ! 
Het werd zo donker, dat we dachten, dat het niet meer licht zou worden. Nu erg licht is het niet meer geworden  op de camping nog een paar keer wat druppels en gerommel. Het had wel één voordeel.....de dikke klodders mier waren van de voorruit verdwenen!
 Het is hier een erg toeristische streek. Dat kun je wel zien langs de weg.....het zijn allemaal hotels, Resorts, B&B enz.  
Vandaag voornamelijk grasland met koeien gezien. Het is erg heuvelachtig en met de camper moesten we soms best klimmen. Soms heb je hele grote valleien, waardoor je denkt, dat je niet hoog zit.
 We rijden  nu weer door de Drakensbergen...........en weer is er regen!!!!  Richard leest net in het boekje, van de streek hier:  " Het is een betrekkelijk koel en vochtig deel van Zuid Afrika " , dus we hadden het kunnen weten!
We staan op een mooie grote camping aan een stuwmeer. MIDMAR RESORT in Howick op een mooie plaats met uitzicht op het meer met de bergen erachter, maar daar  hebben we  nog niet veel van gezien.
 Er worden ook stacaravans en huisjes verhuurd en vanwege de vakantie zijn er wel bezet, want we zien lichtjes, maar vanwege het weer, bijna nog geen mens gezien.
Het is fris, omdat we hoog zitten en vanwege de regen natuurlijk. Dat zijn we niet meer gewend......, maar straks aan de kust is het vast weer warmer en nu maar wat meer aantrekken!!!
Vandaag 238 km gereden.