Van Cairns naar Mount Isa

Maandag 5 oktober----Cairns.

’s Morgens om even over half 9 naar Britz kantoor. Ze hebben hars op de ster gesmeerd.
Het was weer een schitterende warme dag, dus niet zo’n beste stadsbezoekdag. Eerst met de bus door de stad en langs de haven gereden. Bij de haven de bus geparkeerd en de haven bekeken, die volgens ons boekje wat mediterrane trekjes had. Hij was groot en er lagen best veel jachten,waarvan enkele zeer grote, in. Het was keurig aangelegd met mooie beplanting. We zochten zoveel mogelijk de schaduw van de bomen op, want de rug was nog wat gevoelig van het snorkelen en de zon was warm.
Bij de Mac een kop( eh...beker ) cappuccino gehaald en over de boulevard langs de zee noordwaarts gelopen. Het werd eb en er waren pelikanen, witte reigers en andere steltlopers in de modder en stroompjes bezig. Langs de winkeltjes terug gelopen en “verleid”door een leuk restaurantje, waar het erg druk was, maar die de bekende Australische vis, die hier in het noordelijke binnenwateren gevangen wordt ,de op een baars lijkende barramundi op het menu had staan voor een redelijke prijs. We kregen hem gebakken met een “korstje”, het was lekker, maar hij had geen uitgesproken aparte smaak. Als toetje een ijsje van de Mac...2 ijsjes voor $1,= dat is 60 eurocent! Voor de rest zijn de prijzen ongeveer als bij ons, hoewel drinken wel wat duurder is, vooral op een terras. Jammer genoeg is de wijn hier ook prijzig, hoewel het hier ook gemaakt wordt.
Daarna in de bus onze zwemkleding aangetrokken en hebben we nog een 3 kwartier in het prachtige vlak boven de zee aangelegde, gratis zwembad gezwommen. De buitentemperatuur was om 15.00 uur toen 34 graden en de u.v straling was op het hoogste niveau en stond op extreem. Later op de camping weer gesproken met stel uit NL uit Kampen, ze hadden zondagavond ook geprobeerd te mailen en hoorden ons praten, dus toen al contact gemaakt.
’s Avonds bij het huisje op de veranda thee/ wijn/biertje gedronken met de nodige tips erbij!

Dinsdag 6 oktober. Kuranda.

De telefoon gezet, want het wekkertje is niet te vertrouwen.....heeft nog nooit afgelopen! Natuurlijk waren we al lang wakker, want de 7 uur tijd zit er al goed in, al is even blijven liggen ook wel lekker! We moesten om 9.15 uur bij het oude treinstation van Freshwater zijn om met de toeristentrein van 9.45 naar Kuranda te gaan. Als dat vroeger ook zo ging... het lijkt wel vliegen...zo vroeg inchecken ! De trip was al via de camping besproken. Er kwamen wel veel bussen, want het is een geliefd dagtochtje, dus zal dat de reden wel zijn. Toen de trein eraan kwam, merkten we pas, hoeveel mensen er mee gingen. Achter de 2 mooi beschilderde locomotieven hingen denk ik wel 12 wagons. Ook hing er een helikopter in de lucht met cameraman er duidelijk in....nieuwe opnames voor “RAIL AWAY”??
Er was voor ons zowaar een Nederlandse beschrijving van de tocht.
We kregen stoel 17 en 18 van het 4e rijtuig toegewezen. Waren het 4-persoonsbanken en wij zaten ver van het raam! Er zat ook al een gezette mijnheer, dus toen ik ging zitten zat ik op de zijkant! Richard is er even gaan zitten en we hebben maar gauw afgesproken, om maar brutaal te zijn en zijn op de achterste lege bank gaan zitten. Geluk.....echt pas vlak voor we reden moesten er mensen van de één na achterste bank af, omdat er toch passagiers voor kwamen! We hebben prinsheerlijk elk op een 4-persoonsbank gezeten met naast ons lekker ook nog de ruimte voor tas en fototoestel!!! Wat waren wij daar gelukkig mee.
De treinreis duurt ruim half uur en je maakt hem vanwege de mooie uitzichten, dus...toppie!!
Even langs huizen en weilanden gereden, maar al snel kwam er een “horseshoe”bocht konden we mooi bijna hele trein op foto/film zetten. Verder kwamen we door 15 tunnels en langs mooie uitzichten en de waterval in de Barron rivier. Bij mooie uitzichten ging de trein langzaam rijden...zo hard reed hij niet, want het is een steile klim. Bij de waterval stopte hij en kon ieder op het perron foto’s van de waterval nemen. De cameraman in de helikopter maar filmen!
In Kuranda was een mooi houten station omgeven door mooie struiken en bloemen....een plaatje! Daar cappuccino met ieder een halve Australische scone besteld en buiten op houten tafels op het perron ervan zitten genieten.
We hadden tot 15.15 de tijd in het plaatsje en hadden besloten naar de tropische dierentuin te gaan. We zagen een jongeman met een slang aan het jongleren en er stond iets van “Verron Zoo”, dus wij $ 15 p.p. betaald( is ongeveer10 euro ) . Waren er een paar bakken met spinnen, slangen, schildpadden en hagedissen in een halfdonkere smoezelige ruimte!! Wij er doorheen gelopen en toen we bijna aan het eind waren, kwam er een jongen, om te gidsen...die vertelde in razend tempo, wat ook op de smoezelige papiertjes voor de bakken stond......waren er met 7 minuten dus weer uit! Toevallig liepen we net langs de toeristeninformatie.....die hadden ook al moeilijkheden met de eigenaars. We moesten bij Kuranda Koala Gardens zijn. Klein dierentuintje met krokodillen,kangoeroes, slangen en natuurlijk koala’s. Hiervan was de grootste attractie om ermee op de foto te gaan!!
Het stadje is een aaneenschakeling van marktachtige winkeltjes en veel eettentjes. Ook nog een aparte vogeldierentuin en iets met vlinders. Eigenlijk hadden alle dieren in 1 tuin moeten zitten en was het de moeite waard geweest, maar nu moest je een aardige toegangsprijs betalen en was je met een goed half uur weer buiten. Al de treintoeristen moeten in het stadje een poosje “vermaakt”worden. Je kunt er niet eerder weg! Wij hebben er ook een mango smoothie genomen en later een warm broodje.
We hadden een combi kaartje gekocht en gingen terug met de kabelbaan.
Prachtige tocht met 2 stops, waarbij je even tussen de bomen kon lopen, waar je net boven gezweefd had . Ontzettend veel variatie van planten en bomen te zien....ook orchideeën, maar die bloeiden jammer genoeg niet. Ook bij de waterval was een stop, waarbij je de waterval van een heel andere kant bekeek.
Tegen 5 uur bij het eindstation van de kabelbaan ( in Smithfield ) , vandaar met een luxe grote bus met 8 man erin naar het treinstation gebracht, waar de camper stond.
Het was een hele mooie dagtrip, maar het bezoek aan Kuranda had wel 2 uur korter mogen zijn, wat ons betreft.
’s Avonds kwamen de Kampenaartjes ons nog even opzoeken en koffie/biertje drinken.

Woensdag,7 oktober....naar ons noordelijkste punt, Cape Tribulation.

Om even voor half negen reden we al van de camping in de buurt van Cairns weg.
We hebben de Captain Cook Highway genomen bij Smithfield. Wat een prachtige weg is dat. Hij ligt vlak langs de zee en je hebt telkens prachtig zicht op de kust met het gele zand of de donkere rotsen en het mooie blauwe water met af en toe een wit “schuimkopje”! Bij Palm Cove even van de weg af, om het plaatsje te bekijken. Het heeft een grote haven en is een tikkeltje mondain à la Saint Tropez . Wij hebben daar een boek gekocht met alle bush kampeerplaatsen van Australië en ik heb geprobeerd, of ik er een luchtig bloesje kon vinden....helaas! Ik moet me maar redden, met de bloesjes, die ik heb. Het is zo warm, dat je het liefst katoen zou hebben, maar wat ze hier hebben is erg doorzichtig voor over en bikini; of armsgaten te wijd of niet in mijn maat of het staat me niet. Na 3 winkels had ik er genoeg van en Richard al na 1 natuurlijk!
Toen we het stadje uitreden zagen we weer een Woolworth supermarkt. Toch maar besloten om voor 2 dagen eten in te slaan met een beetje passen en meten weet Richard elke keer alles weer in de koelkast te krijgen. Soms moeten de druiven even op een plekje wachten.
Voor in het winkelcentrum was er een “marktje” met groenten en fruit uit de streek. Zagen we er een rare vrucht, genaamd paw paw. We mochten er wat van proeven, toen we er iets over vroegen, dus er maar 1 gekocht. Van buiten lijkt het wat op een mango, maar het vruchtvlees is erg oranje van binnen en lang niet zo zoet en heeft ook veel kleine zwarte pitjes als bij een meloen in een kuiltje zitten.
Verder over de Captain Cook Highway naar de plaats Mossman gereden, waar de highway ook ophoudt. De weg werd een tikje smaller en bochtiger met ook haarspeldbochten en mooi regenwoud eromheen. Tenslotte kwamen we bij de pont over de Daintree River, waar we gelijk mee over konden [ retour voor $ 20.= ].
De weg werd nog bochtiger en vanwege de kasuarissen zaten er ook steeds behoorlijke drempels in met aan de bovenkant ook nog keien....nooit gezien!
Ineens zagen we hele grote vruchten aan bomen hangen . Na wat foto’s te hebben gemaakt besloten we om maar eens te kijken, wat die “ice factory “inhield, zoals op een bord aan de weg vermeld stond , misschien konden we iets over de vruchten vragen. Kwamen we toch bij een prachtige tuin met een terrasgedeelte, waar je bakjes ijs van 4 vruchten uit de tuin kon gebruiken....hm..het was bananenijs en iets van een sapote...verder vergeten!! Het ijs van de jackfruit, dat waren de grote vruchten, was helaas op. Zo kan het je overkomen, dat je ineens in een romantische omgeving aan het ijs zit!! Wat een geweldige tijd beleven we toch!!
Daar vlakbij waren ook theevelden, die hadden we ook nog nooit gezien. De struiken waren wel met een machine bewerkt.
Verder door gereden naar Cape Tribulation...even over het strand gelopen en foto’s genomen. Er stond een waarschuwing, dat er krokodillen in het water konden zitten!
Eindje terug gereden tot camping Cape Tribulation. Het was al tegen zes uur en er waren nog maar 2 plaatsen met elektriciteit. Ook aan de prijs was te zien, dat het een toeristengebied is, $ 36.- voor een plaats. De camping had bij ons gedeelte 2 wc’s en 1 douche en die was erg gedateerd van geverfde beton en een deur van een plaat hout gemaakt. Wij stonden op een soort extra veldje met7 plaatsen naast de bananenplanten en onder de kokospalmen,met uitzicht tussen de bomen door op zee...dus daar was NIETS mis mee!!

Donderdag 8 oktober..naar de krokodillen.
Dezelfde weg terug gereden en met pondje over gevaren. Nu zijn we naar het dorpje Daintree gereden en zagen net een excursieboot van 10 uur vertrekken. We hebben er koffie gezet en lekker in de schaduw gezeten. Richard kwam met een mijnheer aan de praat, die vertelde, dat we hier beter geen krokodillen excursie konden doen, omdat er aan de ene kant weilanden waren. Een paar km terug groeide de mangrove wel tot in het water en was er ook een goed bedrijf...Bruce Belchers .
Die vertrokken pas om 12 uur, maar er was gratis koffie/thee een leuk winkeltje en mooie tuin. Mevrouw vertelde, dat het water veel te warm was voor de krokodillen....ze zoeken verkoeling dieper in het water in plaats van in de zon te liggen op de modderbanken. Het heeft al sinds juni niet geregend en regen verkoelt ook het water.
Om 12 uur vertrokken met 8 personen. De gids wees ons al gauw een krokodillenmoeder aan, die haar nest aan de kant aan het bewaken was. Verderop lag er een kleintje van 60 cm, ongeveer 7 maanden oud op een tak te zonnen. De gids stuurde de boot diep tussen de mangroven takken, waarvan hij schrok en in het water dook. Nog later lag er vrij diep in het water nog een dominant mannetje.
Bij terugkomst kon je voor $5.-een pie met blikje limonade kopen.
Verder terug naar Mossman en over weg 44 naar Mareeba en even daar voorbij de weg 1 Kennedy Highway genomen. Er was weer meer weiland en suikerrietteelt onderweg. Ook staan er fruitbomen, vooral mango’s en avocado’s, die vaak in stalletjes langs de weg aangeboden worden.
Bij Tolga bij zo’n kraampje gestopt, want daar verkochten ze ook ongeroosterde en geroosterde pinda’s. Jammer, dat we de plantjes niet gezien hebben, maar pinda’s moesten natuurlijk mee!
In Atherton op een Big 4 Camping..Atherton Woodlands Tourist Park gestaan. Snel achter een koel biertje en doppinda’s natuurlijk!!

Vrijdag 9 oktober—kennismaking met de outback.

Met het ontbijt geen vrolijk zonnetje , maar een paar donkere wolken tegen de bergen aan. De vogeltjes in de bomen hadden wel het hoogste lied. Op deze camping zijn veel kleine vogeltjes.
Na 10 minuten rijden kregen we de eerste spetters op onze camper. Het duurde niet lang, maar de ruitenwisser is zeker 5 minuten aan geweest.
We hebben de Kennedy Highway weer genomen en al snel moesten we erg klimmen en kwamen we weer door een nationaal park. Toen we weer wat lager zaten in de buurt van Ravenshoe waren de tropische bomen ineens weg en waren het allemaal eucalyptusbomen. We hebben ook al gisteren ons vergaapt aan termietenheuvels. Eerst gelig en toen rood. In het oosten dikke rondachtige klodders van ongeveer 70-100cm hoog---uiteraard ook hele lage. Verder naar het westen werden het ineens veel slankere torentjes en bijna niet hoger dan 50 cm. Het werd steeds stiller onderweg en er stonden borden voor “roadtrains”van 50 m lang.
Steeds werd de weg rustiger en zagen we een enkele keer een roadtrain met 4 aanhangers en soms een auto. Vaak is de weg verdeeld door een middenlijn, maar er zijn ook lange stukken, waar niets op staat en het asfalt erg smal is. We hebben onze ogen uitgekeken naar die lange heuvelachtige wegen. Wel lagen er weer veel platte kangoeroes.
De vegetatie werd ook steeds minder en de koeien liepen niet meer achter een omheining...hoe die beesten aan enig gras kwamen???? Weg 1 wordt later Gulf Developmental Road.
In een droge rivier zag ik mijn 1e “wilde” kangoeroe.
Bij Georgetown de lunch gebruikt in een parkje onder de bomen vlakbij het plaatselijke zwembad.
Zo’n stadje in de “middle of no-where “ zag er precies zo uit, als ik me voorgesteld had.... 2 benzinestations paar winkeltjes en paar zijstraten met huizen.
De volgende plaats Croydon was 149 km verder. We hebben daar de plaatselijke camping Croydon Caravan Park gepakt, omdat de volgende campingplaats meer dan 85 km rijden was en we hadden er genoeg van.
Op een folder zagen we, dat er 4 km verder een meer was, dus de tafel op een plekje gezet en doorgereden naar Lake Belmore .Op de weg erheen staken 3 kangoeroes de weg over. Bij het meer waren wij de enige zwemmers...er waren eerst nog wat vissers.
Op het strandje gonsde het van de “sandflies”en het zand zat het vol met gaatjes, waar ze in zitten. Gelukkig hadden we ons ingesmeerd en met het uit water komen ook geen last gehad.
Ik heb buiten de hele tijd zitten tikken, terwijl Richard eten klaar gemaakt heeft en alles heeft afgewassen. Tegen de schemering gingen hier de sproeiers aan... zaten er allemaal parkietachtige vogels zich te baden.
Even later waren er een paar kangoeroes op de camping vers gras aan het eten.
Ik zou deze dag ook kangoeroedag kunnen noemen!!


Zaterdag 10 oktober---- Karumba.

Al snel zaten we weer op de Highway 1. Omdat we de vorige dag zo weinig verkeer zijn tegen gekomen, ben ik gaan turven. Het was 154 km naar Normanton en we kwamen tegen : 2 roadtrains , 1 tourbus , 9 auto’s....waarvan 3 met caravan+ boot en 2 met alleen een boot, 1 motor, 1 busje en 1 klein vrachtwagentje. Vooral auto’s met boten doen komisch aan zo in de warme droge outback. Het was etenstijd, toen we in Normanton waren, dus daar in een parkje ons broodje gegeten. De diesel was er al opgelopen tot $ 1.40 ,dus $ 0.20 duurder. Men had ons er al voor gewaarschuwd. Het is een mijndorp...niets bijzonders.
Verder de weg naar Karumba was wel opmerkelijk. Eerst kwamen we langs waterpoelen langs de weg. In en langs één daarvan stonden honderden kraanvogels...tenminste daar leken ze op grijs met een rode kleur kop.
Het werd er al snel heel erg vlak en kaal!! Geen struikje te bekennen. We zagen ook stof/ zand wervelstormpjes. Er stond wel afrastering langs de weg, dus zal ook deze dorre vlakte wel gebruikt worden voor het vee.
Eerst naar dorp Karumba gereden en wat boodschappen gedaan. De campings zaten een aardig eind terug aan een zijweg,In Karumba Point waar 2 campings, paar motels paar winkeltjes en enkele cafés en pubs waren.
We kwamen 1 groot overzichtelijk kruispunt oprijden, de weg naar rechts liep na 50 meter dood, de weg rechtdoor eindigde na 100 meter in een parkeerplaats aan het strandje en de weg naar links liep dood vlak na de camping ook op parkeerterrein en boothelling!! Richard lag in een deuk!!
We hebben op Sunset Caravan Park eerst een wasmachine volgestopt. Veel thee gezet en in de schaduw zitten puffen. De was droogde terwijl we hem ophingen!!! De campingbaas was vast bang op ongenode gasten, want op de wasgelegenheid deur zat een veiligheidsslot met code.
Tegen 4 uur naar het strand gelopen aan de overkant van de weg. Het was laag water en eigenlijk lag Karumba Point aan de monding van de Normanton River en aan de kant van het dorp lagen bij eb grote zandbanken. De rivier was niet helder en er werd gewaarschuwd voor krokodillen, dus maar een eindje van de vloedlijn af gewandeld!!
Bij de wasmachines een NL vrouw tegen gekomen, die sinds 1989 geëmigreerd was en met man een half jaar door Australië trok in een oude bus, terwijl ze hun huis verhuurd hadden.
Zij vertelde dat er een Seafood festival dit weekend in Karumba was.
Wij het biertje en de pinda’s laten staan en bij dat grote kruispunt achter een motel stonden wat kraampjes en pic-nic tafels. Voor enkele goede doelen waren er allerlei vishapjes te koop. Het was nogal prijzig, dus we hebben wat vissoep, garnalen, fish cakes en barrundi geproefd.
Natuurlijk niet meer gekookt!
Ook de zon in de zee zien zakken en foto’s gemaakt...op het festival was er een wedstrijd met foto’s van de zonsondergang. Jammer.....we waren te laat om mee te doen natuurlijk!!!
In bed was het kleffig warm....zonde van de schone lakens!

Zondag, 11 oktober..Mount Isa
Vanmorgen zou er geen elektriciteit zijn vanaf 6 uur tot in de middag 2 uur. Om even over 7 ging de waterketel nog even aan, maar toen stopte alles. Gelukkig worden de eieren op gas gekookt, dus dat hoefden we niet te missen. Maar het geroosterde broodje was er niet bij!! Laten we nu net van dat erge kleffe witte brood hebben! Ook in de douche was het te merken, dat de stroom eraf was....erg donker.
De eerste 85 km hetzelfde stuk als gisteren gereden. Toen we misschien 10 km op weg waren zagen we, dat er plassen op de weg lagen. We hadden wel een donkere lucht gezien, maar er geen drup van gehad. Even voorbij Normanton de weg nr 1 , die hier Burke Developmental Road heet,weer gevolgd. Die had weer andere begroeiing.....kleine grijsgroene eucalyptusstruikjes vooral en weer termietenheuvels in allerlei kleuren. De lange wegen vervelen ons niet. Het is zo’n aparte ervaring...niet goed uit te leggen.
We kwamen hier geen schaduwplaatsje tegen met een tafel, waar je kunt eten en de boompjes gaven niet voldoende schaduw en hebben toen maar in de bus ons brood op gegeten.
Bij Cloncurry kwamen we op Highway 66. Gelijk wat drukker, want die loopt helemaal naar Darwin. Ook werd het weer heuvelachtig en meer bomen. We hebben besloten, om de120 km naar Mount Isa ook maar door te rijden. We waren even over 4 uur op camping Mount Isa Caravan Park en hebben vandaag 550 km gereden.
Even over 5 naar Lake Moondarra ten noorden van de stad gereden. Het is aangelegd als waterreservoir en voor de recreatie. Daar gewacht op zonsondergang en weer foto’s genomen.
In donker naar camping terug langs de vele lichtjes van de mijn.

Maandag, 12 oktober......Mount Isa naar Camooweal.

Op deze camping weer een sleutel voor het toiletgebouw. Meestal krijgen we er 2 maar hier maar één, dus heeft R voor mij de deur open gedaan en kon toen zelf naar zijn afdeling. Rustig aan gedaan, want we wilden nog even de plaats in. Besloten om naar Outback at Isa te gaan, dat is een soort museum. Er waren foto’s,gebruiksvoorwerpen en filmpjes, vooral over de ontwikkeling van de mijn in Mount Isa. Het is nog een echt mijnstadje, waar in 1 mijn koper-lood-zilver en zink gedolven wordt. Je kon ook nog een nagemaakte mijn bezoeken, maar dat was pas om 1 uur in de middag, dus voor ons wat laat. Aardig was om te zien, dat men bij de aanleg van de spoorlijn gebruik gemaakt had van Afghanen met kamelen. Ook veel Finnen zijn naar deze stad getrokken. Er zit hier de grootste Finse kolonie van Australië. Op de bovenverdieping werden 2 films vertoond. Een half uur over de geschiedenis van de stad en 10 minuten over de bezienswaardigheden. De stad is ook bekend om zijn Rodeo in augustus.
We zagen, dat je er verbinding met Internet kon maken, dus ook nog een half uur gekocht. We konden wat binnenhalen en snel wat beantwoorden. Half uur is zo om.
Om een uur of 1 weer op weg gegaan...weg 2 de Barkley Highway weer op. Gelijk op de eerste parkeerplaats maar een broodje gegeten. Gelukkig was er een tafel met overkapping, anders was het niet te doen. We kwamen 20 km buiten de plaats nog langs een mijn, dus niet alles lag vlak bij elkaar, zoals we begrepen hadden.
Het landschap was weer wat veranderd. Langs de kant staat wilde hibiscus en aparte lila pluimvormige planten. Er staan hier ook veel van een kleine breed groeiende struikjes met harde op conifeer of jeneverbes lijkende “blaadjes”. Vaak zijn er heuvels, maar ook stukken met geel verdord gras met een paar bomen. Je kunt dan mijlenver kijken soms. Het is dan fijn, dat je hoog in de camper zit.
Bij het eerste dorpje...190 km gereden... getankt ...diesel $ 1,579
Er staat een bord, dat het 360 inwoners heeft, vannacht zijn er 2 meer, want we staan in Camooweal op de “van-site” van The Post Office Hotel/Motel. We zijn niet de enige gasten...er staan schat ik ongeveer 10 caravans ( deze keer) . Ook de Britz campertjes, zoals wij hebben , of een ander model, zien we niet meer op de campings....meesten zullen langs de kust blijven.
Even wat zweterig goed gewassen...autocomputer gaf 38 graden aan om 16.00 uur op de camping!
Gelukkig is er een zwembad met een schaduwnet erover.....daar was het goed toeven.